Od Rawena Cd Vados

Wziąłem od Babci I listę potrzebnych rzeczy i razem z moją towarzyszką udaliśmy się na zakupy. Na zewnątrz było nawet ciepło. Słońce wyszło zza chmur i przyjemnie dogrzewało. Naszym pierwszym celem był rzeźnik.

– Wiesz, masz kiepskie wyczucie czasu. – powiedziałem spoglądając na białowłosą i zapaliłem papierosa – Lepiej się nie spóźniać na posiłki, bo Babcia I robi się nieprzyjemna wtedy i kończy się tak jak ty teraz.

– To znaczy? Jak to kończą jak ja? – spytała melodyjnym głosem.

– No, Babcia I zawsze spóźnialskim dorzuca jakieś prace w kuchni. A tym razem padło na ciebie. – uśmiechnąłem się do niej – Na przyszłość, jak zamierzasz się spóźnić na posiłek, to skieruj się do mnie. I unikaj wtedy Iriny!

Kobieta zaśmiała się gdy wchodziła do rzeźnika. Nie wiem co powiedziałem, że ją rozbawiłem.

– Wiesz, sama się zgłosiłam do pomocy. Z resztą niedawno przybyłam. – powiedziała rozglądając się po pomieszczeniu.

–Wybacz, nie wiedziałem. – dogasiłem szluga i dołączyłem do Vados w środku. – Witam, mógłby pan naszykować i dostarczyć do budynku gildii następujące rzeczy? – zwróciłem się do sprzedawcy i podałem mu listę ze składnikami.

– Da się załatwić. Wszystko tak jak zawsze? Do kuchni i pani Iriny? – spojrzał na listę i podrapał się po głowie.

– Ano, a o której mniej więcej dalibyście radę to dostarczyć? – spytałem myśląc gdzie później pójść, aby jak najszybciej się wyrobić.

– Gdzieś tak za godzinę powinno być wszystko gotowe i tak jeszcze pół na dostarczenie. – podrapał się po wąsie i zniknął w innym pomieszczeniu.

Reszta sprawunków wyglądała identycznie. Wejść załatwić i wyjść. Jak się okazało, moja towarzyszka nie była zbyt rozmowna. Możliwe, że to dlatego, że niedawno się poznaliśmy. A może dlatego, że była w nowym miejscu i uważnie się mu przyglądała. Trudno stwierdzić.

– To, dużo jeszcze tych sklepów mamy do odwiedzenia? – odezwała się w końcu po dość długiej ciszy.

– Został nam już tylko piekarz. – powiedziałem po zerknięciu na listę. Spojrzałem na dziewczynę. Cały czas rozglądała się po wiosce. – Wiesz, może to nie być zbyt grzeczne, ale im dłużej spoglądam na ciebie, tym bardziej mnie zastanawia kim jesteś. Teoretycznie twoja uroda i gracja wskazuje na elfie pochodzenie, ale odcień skóry mówi co innego...

– Jestem zupełnie kim innym – przekręciła głowę – Anioł.

– To wyjaśnia tę niebiańską urodę. – uśmiechnąłem się i wyciągnąłem paczuszkę z kieszeni. – A twoja historia? Może powiesz coś o sobie? – spytałem gestem proponując jednego. Białowłosa pokręciła tylko głową i nie odpowiedziała na moje pytanie. Westchnąłem tylko.

– To może ja opowiem ci co nieco o sobie? – zaproponowałem – Tak więc, jak już pewnie wiesz jestem gildyjnym kucharzem. A przedtem zajmowałem się kradzieżami.

– Poważnie? Nie spodziewałabym się czegoś takiego po człowieku o twoich manierach. – odpowiedziała zaskoczona.

– Cóż, trzeba było jakoś przetrwać. – uśmiechnąłem się do niej – O, a co byś powiedziała na to, żeby jutro pozwiedzać okolicę?

Vados? Skusisz się?