Świat

> WIĘKSZA ROZDZIELCZOŚĆ <

Iferia

Dawniej ludzie zwykli powiadać, że to kraina mlekiem i miodem płynąca. Urodzajna ziemia, bogate złoża surowców i umiarkowany klimat czyniły te tereny idealnym miejscem, by się tu osiedlić i zostać na stałe. I tak się stało. Z upływem lat ziemie Iferii podzielone zostały pomiędzy cztery państwa, a wyspy okazały się być zamieszkane przez rdzenne ludy dzielące się na plemiona.

Nalaesia

Największe równiny Iferii znalazły się w posiadaniu państwa zwanego Nalaesią. Co prawda znajdziesz tutaj również nieliczne wyżyny oraz góry, ale tylko w okolicach południowej i na całej linii wschodniej granicy. Głównym źródłem zarobku jest tam górnictwo i przemysł wydobywczy, choć niektórzy trudnią się również w wypasaniu zwierząt bądź przewodnictwie w wysokich górach. Na zachodzie i północy natomiast kraj ten graniczy z Oceanem Droerdyjskim i dzięki temu przoduje w handlu morskim, a jego flota dumnie nosi tytuł najsilniejszej w tej krainie. W tej okolicy występuje też więcej rzek i jezior niż w centralnej oraz południowej części Nalaesii, dlatego też dominuje tu rybołówstwo. Resztę terenów w większości pokrywają pola uprawne.
Stolicą Nalaesii jest znajdująca się niemal w centrum kraju, Soria, nazywana również Marmurowym Miastem. Biały kamień skrzący się w świetle słońca sprawia, że miasto widoczne jest już z daleka, a jego piękno znane jest choćby z plotek nawet w najodleglejszych częściach Iferii.

W tym kraju osiedliła się Gildia Kissan Viikset w małej wiosce zwanej Tirie. Mieścinka ta leży nad rzeką Ath i otoczona jest polami uprawnymi, nad którymi pieczę sprawują miejscowi i pomieszkujący tu od niedawna członkowie ugrupowania. Obie grupy dość dobrze się dogadują, polegają na sobie nawzajem. 

Tiedal

Najmłodsze ze wszystkich państw, które ulokowało się na południu. Połowa jego terenów to góry dlatego też Tiedal prowadzi w przemyśle górniczym i obróbce wydobytych materiałów już od wielu, wielu lat. Ich wyroby np. z żelaza są bardzo popularne w innych krajach znane ze swego kunsztu i dokładnego wykonania. Druga połowa ziem tego państwa to głównie nierównomierne pagórki poprzecinane rzekami, gdzie ludzie trudnią się w wypasaniu bydła i rybołówstwie, choć te dziedziny gospodarki nie są rozwinięte tutaj tak jak w Nalaesii czy Ethiji. Na północy kraj graniczy z Nalaesią, a z jego zachodnich brzegów można dostrzec wśród wód oceanu Wyspy Fliss. W górach wytyczona jest granica tego kraju z Defros. 

Stolicą Tiedal jest Ovenore, miasto leżące w cieniu gór. Tak zwane Miasto Labirynt, pełne wąskich i krętych uliczek oraz ślepych zaułków. Plotki opowiadają, że nawet sam król Tiedalu sam raz w nich zabłądził i odnalazł się dopiero późnym wieczorem.

Defros

Stosunkowo niewielkie państwo, leżące w cieniu takich potęg terytorialnych, jak Nalaesia czy Tiedal. Znaczna część ich ziem, to stare góry z charakterystycznymi stromymi stokami, głęboko wyciętymi dolinami i wiekowymi borami, które praktycznie wcale nie są eksploatowanie przez człowieka. W tym kraju wydobycie dóbr naturalnych stoi na dość niskim poziomie, gospodarka utrzymuje się głównie z eksportu wyrobów włókienniczych, jubilerskich, a także z hodowli zwierząt.
Stolicą Defros jest Toirie, położone w dolinie miasto, nazywane przyczółkiem mędrców, tudzież już nie tak powszechnie, kolebką magów. Przed paroma wiekami był to zaledwie kompleks klasztorny, w którym rezydowali i przyuczali się przyszli kapłani. Z czasem jednak poświęcone mury przyciągnęły osadników, którzy pobudowali się w pobliskiej okolicy, powoli tworząc potężną aglomeracje. Obecnie klasztor już nie pełni swoich duchowych funkcji. Parę wieków temu, po przeniesieniu do Toirie stolicy, został przekształcony w światowej sławy akademie, która przez lata wychowała pokolenia znakomitych uczonych.
Oprócz Akademii Generalnej na terenie miasta znajduje się kilkadziesiąt innych szkół. Legalnych tudzież nie, zajmującymi się prawymi naukami lub przekazującymi kontrowersyjną wiedzę. Toirie to miasto studentów i uczonych, ale także kuglarzy, oszustów oraz sztukmistrzów.

Ethija

Nizinne państewko, które zajęło tereny na północy Iferii. W granicach tego kraju znalazły się najwyższe szczyty gór, większość górzystych terenów jest z tego powodu ciężko dostępna. Nie mógł się więc tutaj rozwinąć przemysł górniczy. W tym przypadku władze postawiły na wykorzystanie do granic możliwości swoich lesistych i rozległych nizin. Dominuje tutaj hodowla, wszelakiej maści trzody i stada oraz wszystko, co można z nich pozyskać, zapewniają Ethiji stałe źródło dochodu, dzięki niemu kraj nie musi chylić czoła przed innymi państwami. Są też samowystarczalni pod względem rolnictwa. Bardziej żyzne tereny już od dawna zostały przekazane rolnikom, którzy co roku mogą pochwalić się znakomitymi zbiorami. Tam, gdzie wszechobecne lasy nie pozwalają na wymienione dziedziny przemysłu, swoim talentem wysławiają się rzemieślnicy, którzy mistrzowsko opanowali obróbkę drewna.
Phale, stolica Ethiji jest zwana Miastem Wojsk. Znana ze swoich profesjonalnie szkolonych oddziałów, idealna do obrony mieścina otoczona solidnym murem. Tutejsza Akademia Wojskowa oddała już światu wielu idealnych generałów i dowódców wojsk. Podobnie wysoki poziom mają tutejsze placówki szkolące wojowników, łuczników itp.

Wyspy Fliss

Owiane tajemnicą, zalesione, tropikalne wyspy, które zamknęły się na świat wraz z końcem pierwszej katastrofy. Jeszcze przed spadnięciem nieszczęść niewiele o nich wiedziano, czterdzieści lat temu pozwoliły kupcom z państw Iferii na nawiązanie umów i kontraktów z miejscową ludnością. Niewiele więc informacji o żyjących tam ludziach zdążyło przepłynąć na kontynent. Wiadomo tylko, że miejscowi żyją w plemionach i nazywają siebie Erlańczykami, to w czym się trudnią, jak wygląda ich codzienność dalej wiedzą tylko oni.

Wśród obecnych na wyspach grup na czele utrzymuje się plemię Sarrin, które utrzymuje ograniczony kontakt z władcami czterech państw. Jest swojego rodzaju łącznikiem z kontynentem, bo pozostałe plemiona są mniej skore do rozmów z obcymi. O ludziach tej grupy wiadomo tylko, że połowa z nich to magiczne istoty.