Do or do not, there is no try

art by vuogle

Imię i nazwisko | Hekate Cintra

Wiek | 28 lat, urodziła się 24 czerwca

Płeć | Kobieta

Pochodzenie | Jej rodzina od zawsze wędrowała. Dokładne miejsce urodzenia jest nieznane, urodziła się gdzieś w drodze pomiędzy Tiedal, a Defros.

Rasa | Elf z domieszką krwi czarownicy

Moc | Przez pierwsze 7 lat życia Hekate w ogóle nie przejawiała potencjału magicznego. Pewnego razu podczas zbierania owoców, które miały być dodatkiem do upolowanej sarny spotkała na swojej drodze dzika z młodymi. Locha rzuciła się w jej kierunku chcąc chronić swoje młode. Dziewczynka wiedziała, że nie ma szans na ucieczkę, a w pobliżu nie było też drzewa, na które mogłaby wejść. Przy sobie miała jedynie koszyczek i chustkę więc nie miała też się czym bronić. Najsensowniejszym dla niej wyjściem była próba zmierzenia się z dzikiem. Wyciągnęła swoje malutkie pięści i uderzyła biegnącego w jej stronę dzika. Zwierzę zakwiliło, poleciała mu krew z pyska i szybko się oddaliło. W tym czasie matka obserwowała Hekate z pewnej odległości. Mimo wszystko nigdy nie pozwoliła córce odejść samej i była w takiej odległości żeby móc zainterweniować. Po tym wydarzeniu jej matka zaczęła ją uczyć jak używać swoich mocy do walki, co zrobić żeby uderzyć nadzwyczaj mocno czy jak wstrzymać oddech żeby trafić strzałą do celu. Była szkolona na maga wojownika. Jej treningi zawsze były męczące zarówno psychicznie i fizycznie, lecz dzięki temu wyrosła na mocną i zdyscyplinowaną elfkę. Gdy już nie ma opieki matki nad sobą to próbuje nauczyć się porozumiewania ze zwierzętami i uleczania. O ile komunikacja ze zwierzętami idzie jej marnie- jest na etapie, że czasem uda jej się przekonać zwierzę żeby nie uciekło, a czasem nie- to leczenie idzie jej całkiem dobrze. Póki co umie uleczyć lekkie rany, siniaki czy krwotoki. Uciekając przed ludźmi nauczyła się też przydatnej umiejętności- kamuflowania elfich uszu.

Stanowisko | Przemytnik, w wolnych chwilach też łowca

Umiejętności |

Walka wręcz i dystansowa - Była uczona tej sztuki od dziecka, przez co pokonanie jej jest prawdziwym wyzwaniem. Walka wręcz wspomagana magią to jej specjalność, czuje się podczas niej jak ryba w wodzie. Póki co trafiła dopiero na paru przeciwników, którzy byli w stanie ją pokonać. Mimo pozorów elfka nie jest nastawiona na wygraną, zawsze daje z siebie wszystko i jej celem jest udoskonalanie siebie. Lubi walczyć z osobami silniejszymi od niej, uważa, że może się od nich wiele nauczyć. Jeśli chodzi o walkę na dystans to jej specjalnością jest łuk. Nie spotkała jeszcze zwierzyny, której nie byłaby w stanie zastrzelić. Jednak strzelanie z łuku jest też jej słabością. Żeby trafić idealnie tam gdzie chce musi się mocno skupić, tak mocno, że nie odbiera bodźców od środowiska i przez to staje się łatwym celem- dlatego elfka musi wybierać między zabójczą precyzją, ale narażeniem się na atak, a szybkością i mniejszą celnością.

Skupienie i szybkość reakcji - Matka kazała jej siedzieć długie godziny w wodzie, aż nie będzie w stanie nabić na sztylet trzech ryb naraz- podobnie było z polowaniem na ptaki. Zadaniem młodej elfki było zestrzelenie pięciu ptaków w ciągu pięciu sekund. Nie było to łatwe zadanie. O ile trzy ryby udało jej się złapać już po trzech miesiącach, tak do ptaków strzelała przez pół roku jak nie dłużej. Gdy już udało jej się wykonać te zadania to poszła powiedzieć o tym matce. Rodzicielka pochwaliła ją i dała następne zadanie- musiała za pomocą wykałaczek złapać sześćdziesiąt much w dwa tygodnie. Były to zadania bardzo irytujące i męczące, ale to dzięki nim potrafi się teraz tak dobrze skupić i szybko reagować.

Wytrzymałość - Wytrzymałość to coś czego Hekate nauczyła się sama dla siebie. Zawsze lubiła biegać, skakać czy wspinać się. Jednym z jej ulubionych zajęć było ściganie się z sarnami- sprawiało jej to taką frajdę, że potrafiła biegać i skakać przez przeszkody godzinami. Pewnego razu podczas gonitwy za stadem saren natrafiła na ścianę kamieni. Postanowiła na nią wejść żeby zobaczyć jaki będzie widok z góry. Jednak już w połowie tak bardzo się zmęczyła, że musiała zrezygnować, lecz była uparta i postanowiła sobie, że kiedyś na nią wejdzie. Codziennie przychodziła i próbowała, jednak dopiero po paru tygodniach udało jej się osiągnąć swój cel. Do dzisiaj wspinaczka jest jej słabym punktem. Jest w stanie wejść na większość ścian czy bardzo stromych wejść, ale strasznie się przy tym męczy i traci siłę.

Gotowanie - Gotowanie nie jest jej dobrą stroną, ale też nie jest tą złą. Potrafi ugotować sobie posiłek, który będzie dobry i nie zaszkodzi, ale nic ponad to. Nie spodziewaj się po niej nic wykwintnego ani skomplikowanego.

Skradanie się i polowanie - Hekate całe dotychczasowe życie spędziła w podróży. Jej rodzina nigdy nie kupowała jedzenia u handlarzy czy na targach- zawsze polowali albo zbierali pożywienie. Ojciec nauczył ją sztuki skradania się i polowania. Pokazał jej jak sprawdzić, z której strony wieje wiatr i jak się ustawić żeby zwierzyna nie wyczuła zapachu. Wytłumaczył jej też jak i gdzie stawiać kroki by poruszać się bezszelestnie. Gdy dziewczyna opanowała to jak podejść do zwierzęcia i gdzie może stanąć żeby go nie przepłoszyć to nadeszła pora na najtrudniejszą część. Ojciec każdego wieczoru wyciągał własnoręcznie stworzoną ilustrację danego zwierzęcia i tłumaczył jego budowę. Po czasie elfka załapała, że zwierzęta mają podobne rozmieszczenie narządów i jeśli nie wiadomo, w które miejsce atakować to może przypuszczać gdzie jest serce czy ścięgna. Dzięki temu ojciec nauczył ją gdzie atakować, gdy chce a zabić, a gdzie jeśli chce tylko spowolnić lub zatrzymać

Manipulacja - Gdy nadeszła pora dorosłości elfka zaczęła dostawać pierwsze poważniejsze zadania od rodziców. Głównie miała coś przemycić obok strażnika czy przekonać kogoś do kupna. W zdecydowanej większości zadań udawało jej się osiągnąć cel. Mimo tego, że dobrze jej idzie manipulacja to nadal nie jest ona jej najmocniejszą stroną i wciąż się jej uczy.

Pływanie - Elfka umie pływać. Nie idzie jej to nadzwyczaj dobrze, ale posiada tą umiejętność.

Śpiewanie - Hekate ma przyjemny, melodyjny głos- identyczny jak jej matki. Śpiewa tylko w obecności rodziców albo jak jest sama ze sobą. Nie lubi śpiewać przy innych osobach, ponieważ czuje się wtedy speszona i jest jej niezręcznie przez co brzmi jak koza.

Aparycja | Włosy Hekate sięgają prawie do pasa. Są koloru czerwono-rudego, nie są szczególnie grube, ale nie są też cienkie. Zazwyczaj nosi je rozpuszczone, ale jak ma czas i okazję to splata je w warkocze. Na polowania i do walki zawsze je wiąże. Jej twarz jest proporcjonalna, jedynym mankamentem jest cięta blizna na potylicy. Jej brwi są w takim samym kolorze jak włosy- podobnie jak usta. Oczy elfki mają bardzo nietypowy, ale też intrygujący kolor. Są bardzo jasne, może wydawać się, że wręcz białe, ale mają w sobie nutkę błękitu. Na uszach elfki zawsze są te same kolczyki- ma do nich ogromny sentyment i uważa, że płynie w nich moc jej matki. Gdy wychodzi słońce na jej twarzy pojawiają się jasno brązowe piegi. Szyja dziewczyny jest smukła, można powiedzieć, że wręcz łabędzia. Jednak z jej tyłu również ma sporą bliznę- jest to pamiątka po nieudanym zabójstwie. Jej ramiona są umięśnione, a obojczyki widoczne. Dłonie ma małe, opuszki lekko szorstkie, a paznokcie zazwyczaj czerwone lub czarne. Nie ma zbyt dużych ani zbyt małych piersi co jej mocno odpowiada, ale nie przeszkadzałoby jej jakby w ogóle ich nie miała. Brzuch jest płaski, umięśniony, ale po dobrym posiłku wygląda jak w trzecim miesiącu ciąży. Hekate bardzo lubi ozdoby. Na jej klatce piersiowej często widnieją skórzane uprzęże czy różnego rodzaju łańcuszki czy wisiorki. Na prawym ramieniu zazwyczaj nosi ozdobę, która jest pamiątką po ojcu i przypomina jej o zasadach, które musi przestrzegać. Jej plecy również są smukłe i umięśnione, zazwyczaj ma przez nie przewieszony kołczan ze strzałami. W porównaniu do talii jej biodra są szerokie. Jednak kobieta bardzo rzadko, a najchętniej nigdy nie pokazuje talii. Zdobią ją liczne blizny po walkach, zranieniach czy zrobione celowo. Jej nogi są długie i umięśnione. Na tle reszty mocno wybijają się uda, które są bardzo szerokie w porównaniu z łydkami. Skóra Hekate jest jasna, lekko zielonkawa, a jej figurze jest najbliżej do klepsydry. Jest dość wysoka, bo ma aż 180cm. Patrząc na dziewczynę można odnieść wrażenie, że jest połączeniem szmaragdu i wiatru.

Charakter | Hekate jest złożonym charakterem. Jednego dnia potrafi być całkowicie inna niż drugiego. Jednak ma parę cech, które są w miarę stałe. Elfka jest pewna siebie, a jeśli nie jest to próbuje grać, że taka jest i zazwyczaj jej wychodzi. Nie lubi pokazywać swoich słabości, ale porażki przyjmuje z pokorą i stara się z nich wyciągnąć jak najwięcej. Jest osobą odważną, jak jest coś niebezpiecznego do zrobienia i szukają chętnych to możesz być pewien, że to ona będzie tym chętnym. Zawsze stara się szukać plusów w każdej sytuacji- jednak nie myśl, że jest optymistką. Jak może to pomoże, jeśli to o co prosisz nie przeszkadza w wykonaniu jej zadania albo nie kłóci się z jej zasadami to możesz być pewien, że pomoże. Nigdy nie brakuje jej motywacji i determinacji, jej największą motywacją jest ona sama- prędzej skoczy z mostu niż nie zrobi czegoś co sama sobie wyznaczyła. Jej wielkim problemem są relacje. Nie umie ich utrzymywać, boi się przywiązania i straty. Przez to ludzie myślą, że jest oziębła. Po stracie bliskiej przyjaciółki stara się nie nawiązywać bliskich kontaktów, ale tu pojawia się problem, bo pomimo tego wszystkiego Hekate chce mieć przyjaciół albo chociaż znajomych. Kolejną jej cechą jest brutalność, która łączy się z potrzebą spełniania swoich zadań do końca. Nie ważne jakie będą skutki i konsekwencje jej czynów- jak musi coś zrobić to to zrobi. Ma zabić kobietę? Zrobi to. Ma zabić dziecko? Zrobi to. Ale oczywiście tylko za odpowiednią cenę. Hekate to osoba, na którą duży wpływ mają emocje. Jak ktoś powie jej coś niemiłego to potrafi do końca dnia mieć słaby humor, ale działa to też w drugą stronę- jak dostanie pochwałę czy wydarzy się coś miłego to może chodzić cały dzień z uśmiechem. Gdy się zdenerwuje to rzadko kiedy myśli racjonalnie, zazwyczaj najpierw myśli, a potem robi, ale pod wpływem gniewu często powie coś czego nie powinna albo świadomie kogoś zrani chociaż normalnie nie zrobiłaby tego. Jej najważniejszą zasadą jest nie zabijanie bez powodu. Jeśli nie dostanie na kogoś zlecenia albo nie musi kogoś zabić żeby przetrwać to nie zabije- to samo tyczy się zwierząt. Elfka bardzo nie lubi rozmawiać o swoich negatywnych emocjach, o tych pozytywnych może nawijać godzinami. Żeby wydusić z niej negatywne przeżycie czy emocje trzeba naprawdę się postarać- co jest mocnym problemem, bo jak stworzyć dobrą relację nie mówiąc o złych rzeczach? Jej sporą wadą jest zamykanie się na uczucia innych. Potrafi odciąć od siebie emocje i być z nich totalnie wyprana czym bardzo często krzywdzi innych. Dość często rozsypuje się w środku i czasami jest to na tyle mocne, że widać to po niej- ale stara się nie dopuszczać do takich sytuacji. Gdy bardzo mocno nie radzi sobie ze sobą to zaczyna się samookaleczać, jednak uważa to za słabość. Hekate ma jeszcze o wiele więcej cech, jednak są one na tyle płynne i zmienne, że nie uwzględnia ich w swoim charakterze.

art by Akeli

Towarzysz | Towarzyszem Hekate jest Danru. Danru jest pewnego rodzaju pumą. W swojej podstawowej maści jest koloru jasnobrązowego w cętki. Jej łapy i brzuch są niemalże białe. Ogon pumy jest w biało-brązowe paski. Od głowy przez grzbiet przechodzi ciemno brązowe pasmo. Na uszach Danru widnieje jedna biała plamka. Jej oczy są zielonkawe, wchodzące lekko w błękit. Od oczu odchodzą brązowe paski, między którymi jest biała plama. Nosek Danru jest mały i różowy. Sierść samicy jest miękka oraz puszysta, jej łapy są duże, a pazury długie i ostre. Puma wygląda niby zwyczajnie, ale jest jedna rzecz, którą ją mocno odróżnia od innych przedstawicieli jej gatunku. Danru potrafi zmieniać odcień swojej sierści dzięki czemu łatwiej jej się wtopić w środowisko. Hekate nie ma pojęcia skąd jej towarzyszka ma tą moc ani ile ma lat czy skąd jest- w pewnym momencie po prostu dostała ją od matki. Nie przeszkadza im to w byciu do siebie przywiązanym. Danru zawsze śpi z Hekate, lubi być przez nią głaskana, pomaga jej też w polowaniu czy w walce jeśli zostanie o to poproszona.

Rodzina | Hekate zawsze miała dobry kontakt z rodziną. Jej matką była czarownica o imieniu Herezja, a ojcem elf noszący imię Erevan, dlatego też jest mieszanką, a nie czystej krwi elfem. Zawdzięcza bardzo dużo rodzicom, to oni nauczyli ją wszystkiego co umie. A dlaczego już z nimi nie jest? Nie chciała po prostu kontynuować podróżnego trybu życia, obecnie podróżuje tylko po to by znaleźć miejsce dla siebie.

Od autora | Można, wykorzystywać postać do opowiadań, ale pod warunkiem, że nie są podejmowane ważne decyzje z nią związane.